Kilka dni w Lizbonie. Co nowego piliśmy (część II).

Menu degustacyjne, bardzo znana lizbońska restauracja Cem Maneiras.

Powyżej, jedna z przystawek: False Tomato.

Casa do Capitão Mor Alvarinho Reserva 2o11, 14/20

Butelka magnum, pierwsze serwowane wino, przechowywane Alvarinho w beczkach przez 6 miesięcy.

Kolor: jajeczkowy.

Nos: tropikalne ale stłamszone owoce, nie ma minerałów

Usta: zbyt ciężkie, minerały prawie nie istniejące, cała świeżość Alvarinho wyparowała a na to miejsce nie pojawiało się nic dobrego. Średnio długie.

To przykład jak Portugalczycy nie umieją starzeć win z winogron Alvarinho. Hiszpańska Galiza coraz bardziej wyprzedza portugalskie Minho.

Esporão Reserva 2016, 15/20

Nowa etykieta.

Niestety coraz ciężej jest trafić na białe Alentejo, które jest przyjemnie pić do białej grillowanej ryby. Na pewno Esporão Reserva 2016 do takich nie należy. W nosie i ustach 100% białe z Alentejo.

Winogrona: Arinto,  Antão Vaz i Roupeiro.

Kolor: bardzo ładny słomkowy.

Nos: piękny, owocowy, 

Usta: byłoby świetne, gdyby spożywać je do ciężkich serów czy orzechów. Niestety jest za ciężkie na delikatne mięso białej ryby.

Luis Pato Vinhas 2016, 15/20.

winogrona: Bical, Cercial i Sercialinho.

Wino nijakie, ani dobre, ani złe. Bez emocji. Dobry "przerywacz" do smacznego posiłku, ani nic poza tym.

Quinta Poço do Lobo 1991, 14/20.

Kolor: piękny wiśniowy, bez nut miedzianych ani kasztanowych.

Usta: praktycznie malo smaczne Pinot z domieszką Merlot. Nie smakowało.

Region: Bairrada.

Winogrona: Cabernet.

Wino zestarzało się godnie, z ładnym kolorem, ale niestety płasko, nie namiętnie i na pewno nie sexy. Nie polecam.

Pinha 2013, 15/20

Uff....już po dwutygodniowym winnym "odwyku" (dwutygodniowa wyprawa do Chin, gdzie jedynym spróbowanym winem było białe chińskie wytrawne na pokładzie samolotu Guilin / Pekin ohydne białe).

Wracamy na szczęście na półwysep iberyjski i zaczynamy dość słabo.

To pierwsze białe od tego producenta, którego znamy z wielu fajnych czerwonych. Nazwa pochodzi od otaczających winoroślą lasów piniowych, które nadają podobno (i to się wg. mnie zgadza / lasy dodają bardzo charakterystyczne nuty smakowe).

Nos: słaby, rozczarowujący.

Usta: wino się zmienia: na początku mocno wytrawne i trawiaste, potem wchodzi Malvasia z nutami owoców tropikalnych, nieco gorzkie. Dalej mocno wytrawne i właśnie drzewiasto/piniowe.

Plusik za całość, ale ogólnie na granicy pijalności.

Piątkowy lunch w domu do serów hiszpańskiego Navas Grande Reserva i włoskiego mocnego i śmierdzącego Quertirolo Lombardo.

Grão Vasco 2007, 13/20

Grão Vasco białe, rocznik 2007. Próbowane w lutym 2011 roku na lotnisku w Porto. Kolor średnio słomkowy, bez zapachu, lekko nieprzyjemne na końcu.

Pedro e Inês 2009, 15/20

Niestety wino przereklamowane i drogie. Butelka otwarta po Bożym Narodzeniu 2012.
Delikatny zapach, nieco otwierający się z czasem.
Smak płaski. Długie i lepkie / to dwa plusy tego wina.
Do Łososia.
Dwa winogrona: Bical ( zapach ) i Encruzado ( kwaskowatość )

FP Bical&Arinto 2010, 15/20

Kolor jasny jak vinho verde, jasna słomka.
Zapach: ladny i przyjemny, mineralno+lekko morski+cytryna.
Usta: dobra kwaskowatosc ( Arinto ) plus Bical co dodaje długości, elegancji i lekkiej bardzo kremowosci. Na końcu lekko nieprzyjemnie chemiczne i gorzkie. Koniecznie do posiłku.
Cena: 5 euro
probowane: Kwiecen 2012.

Aveleda, Reserva da Família, 2014, 15/20

Ocena: 15/20

Cena: 10 EUR.

Białe.

Winogrona: Maria Gomes, Rabo de Ovelha, Cahrdonnay, Bical

Zakupione u producenta na początku lipca 2016. Produkowane w regionie bairrada w słynnej Quincie "Quinta da Aguieira". Niestety producenci nie bardzo mogli się chyba zdecydować, czy ma to być wino verde (lekka ilość gazu jest wyczuwalna(, czy raczej wino dojrzałe. Słabe pod każdym względem. Nie polecane. Cena wyraźnie przesadzona.

Zdecydowanie za duża mieszanka gatunków, Chardonneay nie wychodzi w Portugalii za dobrze.

Pai Abel - Najlepsze białe portugalskie wino (ever). 19/20

Ocena: 19/20

Cena: 18 EUR.

Białe.

Winogrona: Maria Gomes, Bical.

Producent: Quina das Bágeiras, Enolog: Mário Sérgio Fogueira. Genialne w każdym wymiarze. Długość, lepkość, smak. Genialne. Cena 18 EUR, warta każdego euro. Pite raz na Azorach, drugi raz z domu zakupione w El Corte Ingles.